چند می‌گیری ببری بهارستان؟

خبرگزاری مهر؛ گروه مجله_فاطمه میرزاجعفری: کمتر از سه هفته دیگر به برگزاری یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی زمان باقی مانده، البته درست است که فضای این روزهای انتخابات و تبلیغات کاندیداهای مجلس شورای اسلامی سردتر از فصل برگزاری آن است اما این باعث نمی‌شود که کاندیداهای مجلس دست از تبلیغات، سخنرانی، تشکیل حزب و لیست‌های مشترک بردارند.

بد نیست بدانید که همین حالا که شما این گزارش را می‌خوانید کاندیداهایی هستند که در شهرها و روستاهای مختلف جلسه و کمپین برای تبلیغات تشکیل می‌دهند. البته این را هم باید بگویم که تبلیغات کاندیداها بعضاً به چاپ چند بنر و پوستر انتخاباتی یا سخنرانی و بازدید از مراکز مختلف ختم نمی‌شود بسیاری از کاندیداها هستند که با اقداماتی که شایسته یک کاندیدای مجلس نیست اقدام به تبلیغ می‌کنند و گاه وعده‌هایی می‌دهند که هیچکدام رنگ تحقق به خود نمی‌گیرد.

شاید بتوان گفت انتخابات در همه کشورها از اهمیت فراوانی برخوردار است؛ چرا که افرادی که ما اقدام به انتخاب آنها و فرستادنشان پشت میز و صندلی‌های تصمیم گیری می‌کنیم به نوعی سرنوشت شهر و کشور را تعیین می‌کنند. افرادی که ما اقدام به انتخاب آنها در انتخابات می‌کنیم باید از شایستگی بسیاری برخوردار باشند و آنچه که برای رفاه و آسایش مردم شهر و یا روستای خود مورد نیاز است را تحقق بخشند. این افراد باید بتوانند نسبت به رفع کمبودهای شهرها اقدام کنند و چرخه اقتصادی شهر و کشور را رونق بخشند، اما متأسفانه به جای این موارد ما اکنون شاهد کاسبی از تب تند انتخابات هستیم.

تبلیغاتی با رنگ دلالی
در روزهای داغ تبلیغات انتخابات، هر کدام از کاندیداها به دنبال آن هستند تا راهی را برای تبلیغات بهتر و پیشی گرفتن از دیگر کاندیداها بیابند و رأی بیشتری جذب کنند و به نوعی ورود خود به مجلس را تضمین شده بدانند. در این میان دفاتری هستند که به قول خودشان به کاندیداهای انتخابات کمک می‌کنند تا راه تبلیغات برای آنان سهل و آسان باشد؛ راه‌هایی که معلوم نیست چه صدماتی را به آینده یک کشور می‌تواند وارد سازد.

این روزها با وجود اینترنت همه چیز در دسترس قرار دارد و به راحتی می‌توان به هدف رسید البته شاید افراد عادی با چنین تبلیغاتی مواجه نشوند اما تبلیغات مانند عملکردشان که پر از علامت سوال‌های فراوان است مشتریان خود را پیدا کرده و برای تبلیغات به سراغشان می‌روند و خدماتشان را مانند چلچراغی آذین بندی می‌کنند تا هر طور شده کاندیداهای مورد نظر را جذب کنند و به نظر می‌رسد این تبلیغات هیچ هدفی جز کاسبی برای این افراد ندارد.

یکی از این تبلیغات با هدف‌های رنگانگی به نوعی اقدام به تبلیغ برای کاندیداهای انتخابات مجلس می‌کند که گویی یک تشکیلات بزرگ با اطلاعات فراوانی از ساختارهای سیاسی کشور است و مدعی آن هستند که تا لحظه ورود کاندیدای مورد نظر به مجلس همراه آنان هستند، همین موضوع موجب شد تا تماس تلفنی با این دفتر گرفته و از نحوه عملکرد و خدمات آنان برای کاندیداها باخبر شوم.

صفر تا صد تبلیغات برای صندلی سبز رنگ
مدیر این دفتر تبلیغاتی در پاسخ به سوالم درباره خدماتی که برای تبلیغات کاندیداهای مجلس دارند می‌گوید: ما در این مجموعه همه خدمات تبلیغاتی اعم از تبلیغات رسانه‌ای، فضای مجازی، و تبلیغات شهری همه و همه را انجام می‌دهیم.

او به شکلی که می‌خواهد اجناس و یا کالایی را بفروشد با آب و تاب خاصی از خدمات دفترشان در ادامه می‌گوید: «ما تمامی خدمات اعم از چاپ پوستر و بنر کارهای فیزیکی برای ساخت و طراحی کلیپ، سایت و یا وب سایت‌های سیاسی، آماده سازی متن سخنرانی و مشاوره‌های شخصی به کاندیداها و به نوعی از صفر تا صد فرآیند تبلیغات را برای کاندیدای مورد نظر شما انجام می‌دهیم.

وی که هنوز هم خود را معرفی نکرده است از من سوال می‌کند که شما تبلیغات را برای تهران می‌خواهید یا یکی از شهرستان‌ها؛ چرا که تبلیغاتشان و نحوه عملکرد دفتر مورد نظر برای شهرستان و تهران متفاوت است. به ذهنم می‌رسد شاید تبلیغات در شهرستان‌ها همان تبلیغاتی است که در فضای مجازی مشاهده می‌کنیم و به ظاهر خنده دار می آیند؛ پخش غذا و دعوت طایفه‌ای برای یک شام مجلل و مفصل در یک تالار یا شاید هم وعده خدمات دور از ذهنی که هیچ گاه رنگ تحقق به خود نمی‌گیرند.

صندلی مجلس ۱۰۰ میلیون تومانی!
اما در میان همه این عملکردها و تبلیغات رنگارنگ این دفتر که از زبان مدیر برایم روشن شد یک مورد از همه عجیب‌تر و پر تأسف تر بود آن هم اینکه این دفتر مدعی آن است که با رایزنی‌های سیاسی متفاوت سعی می‌کند حمایت تشکل‌ها و احزاب مختلف را برای کاندیداها جلب کند و کاندیدای مورد نظر را در یک لیست مشترک ائتلافی قرار می‌دهند تا حمایت بیشتری داشته باشد و رأی آوری کاندیدای مورد نظر قطعی شود.

این مورد از خدمات این دفاتر نشان از یک ساز و کار تشکیلاتی و سیاسی بزرگ است، ساختاری که به نظر می‌رسد با رانت‌های بسیار و پرداخت هزینه‌های بالا به سرانجام می‌رسد و بدون فکر به عاقبت چنین کارهایی برای جامعه و سرنوشت مردم و فقط با هدف سودآوری و جذب سرمایه‌های بادآورده برای این افراد انجام می‌شود.

وی پس از اصرارهای فراوان راضی به دادن یک قیمت کلی برای بهره مندی یکی کاندیداها از این خدمات می‌شود و در ادامه می‌گوید: بسته به نوع کار تبلیغی و سطح انجام کاری که مد نظر شما باشد، قیمت‌ها متفاوت است. به طور مثال برای کاندیداهای شهرستان می‌توان با ۱۰۰ میلیون تومان کارها و تبلیغات بسیار گسترده و خوبی انجام داد در تهران نیز بسته به منطقه مورد نظر کاندیداها برای تبلیغ هزینه‌ها از ۵۰ تا ۱۰۰ میلیون تومان متغیر است، اما گاهی می‌توان با هزینه ۱۰ تا ۲۰ میلیون تومان هم تبلیغات خوب و مناسبی انجام داد و تاکید می‌کند که با هزینه‌های ۱ تا ۲ میلیون تومان تبلیغات از ارزش چندانی برخوردار نمی‌باشد و چنین کارهایی با این مقدار از بودجه را نمی‌پذیرند چرا که به گفته خودشان برایشان صرفه اقتصادی ندارد.

تماس را قطع می‌کنم، حالا فقط یک سوال در ذهنم نقش بسته و آن این است که چطور افرادی به خود اجازه می‌دهند با سرنوشت کشور بازی کنند، همانطور که در ابتدای گزارش نیز به آن اشاره شد با انتخاب افرادی به عنوان کاندیداهای مجلس و دادن کرسی سبز رنگ مجلس به آنان، افراد جامعه به نوعی سرنوشت کشور خود را برای چهار سال تعیین می‌کنند؛ این افراد باید برای بسیاری از اقدامات مهم کشور تصمیم گیری کنند، شاید نظارت بیشتر بر فرایند تبلیغات کاندیداهای مجلس و انتخاب افرادی با تحقیق و مطالعه از سوی افراد جامعه بتواند دست چنین دلالانی را از فضای سیاسی کشور دور کند.